သတိ ႏွင့္အသိ

သတိႏွင့္အသိ

     မေန႕က Facebook မွာ ကၽြန္ေတာ္ အျမင္ရဆံုုးသတင္းကေတာ့ အဆိုုေတာ္ ဆိုုေတး ကားေမွာက္တဲ့ သတင္းပါပဲ။ ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္သလိုု တစ္ေနကုုန္လည္း သူ႕အတြက္ ဆုုေတာင္းေပးေနျဖစ္ပါတယ္။ Focus Online Facebook Page ကေနလည္း ေတာင္းဆုုျပဳေပးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုု ဆုုေတာင္းေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာက “သတိနဲ႕အသိ” ပါပဲ။ သတိဆိုုတာက ဆိုုေတးတိုု႕ ကားေမွာက္တဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္လိုု႕စဥ္းစားမိတာပါ။ အသက္ကိုု ဥာဏ္ေစာင့္တယ္တဲ့။ ဒါ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ သတိေပးေနတဲ့စကားလံုုးပါ။ ခရီးသြားတယ္ဆိုုတာ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕အတြက္ ေန႕စဥ္ျပဳလုုပ္ေနရတဲ့ကိစၥပါ။ ရန္ကုုန္၊ မႏၱေလး၊ ေနျပည္ေတာ္၊ ျပည္၊ မေကြး၊ ကေလး၊ တာခ်ီလိတ္၊ ေမျမိဳ႕ စတာေတြက ကၽြန္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ လအတြင္းက သြားခဲ့တဲ့ ေနရာေတြပါ။ ကိုုယ္တိုုင္ ကားေမာင္းသြားရတာေတြလည္း မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္အရာမဆိုု သတိထားရပါတယ္။ သတိေလးတစ္ခ်က္လြတ္လိုုက္တာနဲ႕ ဘာမဆိုုျဖစ္သြားႏိုုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေလးၿမိဳ႕ကျပန္ေတာ့ ကားနဲ႕ ျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုုးလိုုက္တဲ့လမ္းဆိုုတာ ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္ မႀကံဳဖူးပါဘူး။ ရြံ႕ဗြက္ေတြက ၂ ေပေလာက္ထူပါတယ္။ ကားဆိုုတာ တည့္ေမာင္းေနလည္း ေဘးေစာင္းသြားေနတာပါ။ လမ္းေဘးမွာကလည္း ေခ်ာက္ေတြက အဆင္သင့္။ အခန္႕မသင့္ရင္ က်သြားမွာပါပဲ။ ကားေမာင္းသမားက သတိထားၿပီး ကၽြမ္းက်င္စြာ ထိန္းေမာင္းရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးကိုု ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ရန္ကုုန္ မႏၱေလး အျမန္လမ္းေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကားေမာင္းရင္း ဘီးေပါက္ဖူးပါတယ္။ ေပါက္တာမဟုုတ္ပါဘူး။ ကြဲထြက္သြားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကားမေမွာက္ခဲ့ပါဘူး။ ကံေကာင္းတယ္ပဲ ေျပာရမွာေပါ့။ မေန႕က ဆိုုေတး ကားေမွာက္တဲ့ သတင္းၾကားၿပီးတဲ့ အခါမွာ လူတိုုင္းကိုု သတိေပးခ်င္တာက အရာရာကိုု သတိႀကီးစြာထားဖိုု႕ပါပဲ။ သတိထားတယ္ဆိုုတာ ပိုုတယ္ မ႐ွိပါဘူး။ လူ႔အသက္ထက္ ဘယ္အရာမွ တန္ဖိုုးမႀကီးပါဘူး။

     ကဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာက “အသိ”ပါ။ အသိဆိုုေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္ဆိုုတာထက္ အသိရလိုုက္တယ္ေျပာရမွာေပါ့။ မေန႔က ဆိုုေတး သတင္းမၾကားမီတုုန္းက ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္ရတဲ့ ကိစၥေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ ဒါကေတာ့ လူတိုုင္းမွာ ႐ွိတာမိုု႕ အက်ယ္ခ်ဲ႔ၿပီး မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆိုုေတးရဲ႕သတင္းကိုု ၾကားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အသိရလိုုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္႐ႈပ္ေနပါေစ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေနပါေစ၊ စိတ္ညစ္ေနပါေစ၊ စိတ္ပ်က္ေနပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုုေတးေလာက္ ကံမဆိုုးေသးပါဘူးဆိုုတာပါပဲ။ ျပဳန္းကနဲ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာရသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အခက္အခဲေတြအားလံုုးကိုုလည္း ေကာင္းစြာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ရွင္းလင္းဖိုု႕ ခြန္အားရသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ညစ္ ဆိုုေတးရဲ႕မိသားစုု၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြေတြေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မညစ္ရပါဘူး။ စိတ္ဒုုကၡလည္း မေရာက္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အတြက္ေတာင္ ေတာင္းဆုုျပဳေပးႏိုုင္ပါေသးတယ္။ လူေတြဆိုုတာက ကိုုယ့္ထက္ အျဖစ္ဆိုုးတဲ့အရာေတြကိုု ေမ့ေမ႔ၿပီး စိတ္ဒုုကၡေရာက္ေနၾကတာပါ။ ေလာကႀကီးမွာ ကိုုယ့္ထက္ အျဖစ္ဆိုုးတာေတြကိုု ၾကည့္ၿပီး ကိုုယ့္ဘ၀ကိုု ေက်နပ္သင့္ပါတယ္။ သူတပါးအတြက္လည္း ေတာင္းဆုုျပဳေပးသင့္ပါတယ္။

     လူ႕အသက္ဆိုုတာ အရမ္းကိုု ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့အရာပါ။ ထိခိုုက္မႈေလးတစ္ခုုမွာ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ပ်က္စီး ဆံုုး႐ံႈးသြားတတ္ပါတယ္။ အျမဲတမ္း တည္ၿမဲေနမယ့္အရာမဟုုတ္ပါဘူး။ ကိုုယ့္လက္ထဲမွာ ပိုုင္ပိုုင္ႏိုုင္ႏိုုင္ ဆုုတ္ကိုုင္ထားႏိုုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုုယ္ေနာင္တမရမယ့္ကိစၥေတြကိုု လုုပ္ပါ။ စႀကၤာ၀ဋာထဲက ေနအဖြဲ႕အစည္း၊ ေနအဖြဲ႕အစည္းထဲက ကမၻာေျမႀကီး၊ ကမၻာေျမႀကီးေပၚက ျမန္မာျပည္၊ ျမန္မာျပည္ထဲက မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ ေနထိုုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္႐ွင္မႈက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အရာေရာက္မွာလဲ။ ဘယ္ေလာက္အေရးပါမွာလဲ။ ဘယ္ေလာက္ အဓိပၺါယ္႐ွိမွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ေတြ ဘာေတြအတြက္ စိတ္ညစ္ေနၾကတာလဲ။

ရ႒

အယ္ဒီတာခ်ဳပ္

Myanmar Focus Online